De keus was op Zeeland gevallen en the place to be was Koudekerke. Eric had een mooie locatie uitgezocht, vakantiepark Broedershoek, met drie bungalows en een prima gezamenlijke ruimte. De voorraadkast was van alles voorzien dankzij de goede zorgen van Tjebbe en Ria.
Hier konden wij het wel drie dagen volhouden. De voorpret was al eerder begonnen. Zoals altijd had Hans een prachtige brochure gemaakt waarmee we onze kennis over Zeeland konden ophalen, kennis maakten met de wielrenners uit Zeeland, het programma voor de komende dagen in ons op konden nemen en de routes alvast konden bestuderen. Voorbereiding is alles!
Onze langeafstandsmannen waren op donderdag al op de fiets richting Zeeland vertrokken. Natuurlijk wind uit zuid, dus de hele route tegen. Ach, ze kunnen ertegen zullen we maar zeggen.
De rest van het gezelschap druppelde op vrijdag binnen. De meesten met de auto en, we hebben er nog een die de Ausdauer heeft van 10 paarden, Adrie kwam op de fiets. Hij had het iets slimmer bekeken dan het langeafstandsduo. Vrijdag stond er minder wind, het was droog en er scheen een zonnetje.
Voor degenen die er rond de middag waren, stond er een wijnproeverij op het programma. Jawel, gewoon in Koudekerke. De wijnboer leidde ons rond, vertelde van alles over het maken van wijn, vanaf het verbouwen van druiven tot het heerlijke goedje in de fles zit. Daarna was het tijd om te proeven. Alleen proeven, helaas, want er stond ook nog een social ride op het programma.
Social ride op vrijdag
Fietskleding aan en gaan. Hans had een prachtige route langs de kust over de Zeedijk uitgestippeld. Van Koudekerke via Zoutelande naar Westkapelle en over de Hollandseweg naar Mariekerke en Poppendamme richting Vlissingen en weer terug naar Koudekerke. 50 kilometer om erin te komen.
Een korte nazit en daarna een lange wandeling naar Dishoek voor een heerlijk diner. Na afloop de lange wandeling in omgekeerde volgorde en toen was het inmiddels stikdonker. Gelukkig had Paul een lampje mee en arriveerde iedereen weer veilig in Koudekerke. Nog een afzakkertje en naar bed want voor de volgende dag stonden er geen muizenritjes gepland.
Zaterdag 20 september, de dag van de langere afstanden
Ontbijt om 8.00 uur, om 9.00 uur op de foto en op pad. De ontbijtploeg had er echt een feestje van gemaakt. Er was genoeg aan brandstof voor de eerste kilometers.
Ga je met de Bosma’s op stap dan is er natuurlijk na 30 kilometer koffie (of om 10.30 uur), rond de 60 kilometer een lunch, na ongeveer 85 kilometer nog een koude cola en dan naar huis.
Ook zij moesten eraan geloven: er werd vandaag een langere tocht gefietst en de keuze viel op rondje Walcheren, 105 kilometer. Zij hadden immers de hele dag de tijd. Marijke was er ook voor te porren, het was voor het eerst dit jaar dat ze op de fiets zat en met het Bosmaschema moest dat lukken. Koffie in Arnemuiden bij een heel leuk koffie/theewinkeltje met heerlijke bonbons en appeltaart. Het was prima fietsweer tot een uur of twaalf. Toen begon het te regenen en het gedeelte tegen de wind in.
Ze hadden met Hanneke afgesproken bij Restaurant Oranjeplaat voor de lunch. Hanneke was er al, maar het peloton was doorweekt en bijna door de kou bevangen. Zodanig dat ze Hanneke niet hadden opgemerkt … Na een heerlijke lunch was het droog, maar desondanks besloten ze de route in te korten. De laatste 35 kilometer werd een short cut van 15 kilometer terug naar Broedershoek. Thuis snel onder de douche om weer warm te worden. Daarna was het leed snel geleden.
Willy & Co gingen voor een rondje Schouwen Duiveland van 114 kilometer. De ploeg bestond uit: Ruurd, Hijmen, Eric en Willy.
Dit keer een rondje tegen de klok in. Met de forse zuidwesten wind leek het hen beter om op de Zeelandbrug de wind mee te hebben. Op de Hoogh Plaetweg (officiële naam voor de Oosterschelde stormvloedkering) hadden ze met wind tegen misschien nog wat mogelijkheden om te schuilen voor de wind. Met wind in de rug waren ze al snel in Veere. Hier staken ze de sluis over en namen zelfs de tijd voor een fotomomentje.
Langs de zuidoever van het Veerse meer ging het voorspoedig richting Zeelandbrug.
Minder voorspoedig ging het met het weer. Het zonnetje verdween al snel achter dikke bewolking. Het plan was om nog snel ergens een koffiestop te houden voordat de regen zou losbarsten. Dat lukte bijna … de eerste koffiegelegenheid vonden ze pas in Zierikzee in de regen.
De koffiestop werd uiteindelijk een uitgebreide lunch. Ze probeerden tijd te rekken totdat de bui voorbij was. Dat lukte niet en ze zijn toen toch maar in de regen opgestapt.
Met de wind in de flanken ging het langs de oever van de Oosterschelde. Dit was een prachtig stuk, maar kwam helaas tot een onverwacht einde door een groot hek met een slot erop. Ze waren de regen en wind ook wel een beetje zat en vervolgden hun weg langs de provinciale weg (‘grote stappen gauw thuis’).
De tegenwind op de Stormvloed Oosterscheldekering werd met gemak getrotseerd. Eric ging hier van de fiets om zijn ploeggenoten op de foto te zetten. Hierna was het nog een makkie om via een kleine omweg weer in Koudekerke terug te keren.
En je raadt het al … de zon scheen! Tijd voor een BBQ!
Renée en ‘haar’ mannen reden het rondje Schouwen Duiveland van 135 kilometer. Het peloton bestond uit: Adrie, David, Jan R, Lex, Roel en eerdergenoemde Renée.
Met wind mee en in de zon vanuit Koudekerke langs Middelburg naar de Oosterscheldekering om over te steken naar Schouwen Duiveland. Na 67 kilometer was het tijd voor koffie. De gouden regel: koffiestop niet eerder dan halverwege of net er voorbij.
Ze zaten nog maar net en de hemel ging open. Regen en pittig. De bui had het tijdstip vervroegd van 14.00 uur naar 12.00 uur met het hoogtepunt om 13.00 uur. Eerst maar de koffie en appeltaart en dan misschien even het hoogtepunt afwachten. Koffie, cola en appeltaart gingen erin als koek net als de bui. Tja, wachten tot het minder wordt? Maar hoelang dan? Dus … regenjacks aan en gaan. Een klein voordeel, tijdens de bui ging de wind een beetje liggen. Alle beetjes helpen. Op naar de Zeelandbrug. Het was nat en koud en vooral wind tegen. Roel en Renée hielden de ‘oudjes’ uit de wind en David controleerde of iedereen erbij bleef. Bikkelen! Blik op oneindig en verstand op nul. Ze moesten immers ook weer terug en wat moet dat moet. Van de brug af en weer over land. En toen klonk de kreet: LEK! Jan reed lek. Getver, en dat in de regen. David is inmiddels geroutineerd in het wisselen van banden en hielp Jan van het ongemak af. De rest keek toe en werkte een reepje, banaan of ander soort brandstof naar binnen.
En weer verder. Na 37 kilometer in de regen rijden, was het hemelwater op. Pffffffff … de wind trok weer aan, maar het was in ieder geval droog. De laatste loodjes! De mannen werden moe en de knechten wilden naar huis. Het peloton brak in tweeën en bereikte zo de finish. Natuurlijk bijna droog gewaaid, met een hele vieze fiets en zelfs met een klein zonnetje.
Het was een mooie rit!
De ‘wegaannietvoorminder’ fietsers kozen voor een rondje van 215 kilometer … je moet er maar zin in hebben. Dat hadden ze niet allemaal, op vrijdagavond werd er al gelobbyd om af te snijden en ‘slechts’ 180 kilometer te rijden. Dat kon natuurlijk niet! Mannen of muizen … Het werd gewoon 215 kilometer of niets. Hans, Paul, Martijn, Jelle en Co lieten zich niet kennen.
Ze begonnen rustig richting Vlissingen om daar de veerboot over de Westerschelde naar Breskens te nemen. Daar langs de kustlijn door de duinen richting Cadzand en vervolgens in zuidelijke richting naar Sluis. Daarna in oostelijke richting door de regen het hele eind naar Terneuzen. Hier werden broodjes kroket en goulashsoep genuttigd om de resterende 150 kilometer aan te pakken. Maar … goed en wel Terneuzen uit begon het naast gewoon regenen ook lekke banden te regenen. De eerste op de dijk. De sealant van de tubeless voorband van Hans was niet aanwezig, de band bleef dus leeglopen. Eigenlijk wel een beetje logisch toen bleek dat de tubeless banden gewone banden met binnenbanden waren. Iets verderop reed Martijn lek en na dat oponthoud ging de rit verder naar Doel. Door de eindeloze polders kwam na verloop van tijd de kerncentrale van Doel in zicht en kwamen ze al slingerend steeds dichterbij. Door een mooi natuurgebied passeerden ze de Belgische grens en hadden inmiddels diverse kasseienstroken achter de wielen toen zij vlakbij Doel de slechtste kasseienstrook voor de kiezen kregen. Vlakbij de kerncentrale reed Martijn weer lek en kreeg een reserveband van Co. Dat was maatje kinderfiets en moest flink op rek om de velg. Met kunst en vliegwerk kwam het toch nog goed.
Door het verlaten en met graffiti versierde spookdorp Doel op naar de havens van Antwerpen. Langs imposante container terminals, chemische fabrieken en (het was zaterdag) verlaten wegen. Geen vrachtwagen of rijdende trein te zien op het normaliter drukke havengebied. Met de watertaxi weer de Westerschelde over om de laatste 100 kilometer af te leggen. Lange afstanden over dijken en door polders naar Waarde (wie kent het niet?) om in het dorpshuis tijdens een familiefeest tompouces, appelgebak, thee, koffie, enzovoort te nuttigen om het laatste stukje af te leggen. Nu was Jelle aan de beurt met een langzaam leeglopende voorband, maar dat bleef lange tijd goed gaan. Langs Kruiningen, ’s Gravenpolder en Vlissingen terug naar Koudekerke en net vóór donker als allerlaatsten terug. Totaal 219 kilometer afgelegd, maar 5 kilometer strafkorting vanwege de veerboten.
Toen de meeste fietsers binnen waren, werd, onder het genot van een apéritief, de BBQ voorbereid. BBQ-chef David regelde de rest. In no time zorgde hij ervoor dat alle magen werden gevuld. Alsof hij nooit anders had gedaan.
De ‘wegaannietvoorminder’ fietsers hadden de nazit en de BBQ gemist, maar waren nog wel op tijd voor de tweede ronde. Ze kwamen op het randje van ‘echt donker’ binnen. Onze BBQ-chef had gewacht op de laatkomers en zorgde ervoor dat ook zij de verbruikte energie konden aanvullen. Hun avonturen gingen over tafel en bij de wijn en het bier werden de verhalen al snel sterker. Het was nog lang onrustig op Broedershoek …
Zondag nog een social ride ter afsluiting
Na een iets verlaat ontbijt met heerlijke croissantjes van Lex werd Adrie uitgezwaaid, hij vertrok vandaag al op de fiets huiswaarts. De beste keus, bleek maandag … Hij had de wind schuin tegen en af en toe opzij mee. Wel weer een paar keer zeiknat geworden. Maar zoals hij zelf zei: ‘dat hoort bij fietsen in Nederland. Dus niet zeuren.’
Het overgebleven peloton reed het ‘rondje Veere’ van 61 kilometer met de koffiestop ook in Veere. Vanuit Koudekerke via Oostkapelle en Vrouwenpolder naar Veere. Het waaide nog steeds en het miezerde een beetje. Marijke en Hanneke hadden een leuke koffietent gevonden en vingen het peloton op. De locatie werd gedeeld met Tjebbe en Ria, maar die zaten al ergens anders aan de koffie (na 30 kilometer of rond 10.30 uur hè). Na de koffie weer terug langs Arnemuiden en Middelburg.
Douchen, lunchen, inpakken, afscheid nemen en naar huis. Nou ja, de meesten. Ons ‘langeafstandsduo’ was nog niet genoeg uitgedaagd en ging op maandag ook weer gewoon op de fiets naar huis. Gelukkig kwam de wind uit noord dus ook deze rit zou voor 90% uit tegenwind bestaan. Ach, ze kunnen ertegen zullen we maar zeggen en het credo van Paul is: ‘wat moet dat moet’, dus waarom niet?
Gelukkig zijn zij ook veilig thuisgekomen.
We kijken weer terug op een geweldig mooi weekend!