‘Van Weesp naar Eerbeek 2025’, een ode aan Hans, wegkapitein en smaakmaker van de Heroïsche Graveltocht vol Karakter, Kameraadschap en Bitterballen.
Soms begin je aan een avontuur zonder precies te weten wat je te wachten staat.
Je denkt: ‘300+ kilometer over gravel? Moet kunnen.’ Maar wat zich ontvouwde tussen Weesp en Eerbeek was meer dan zomaar een fietstocht. Het was een epische strijd tegen zand, stenen, keien en het onverbiddelijke ruiterpad bij Kootwijk.
De eerste dag was een droom op twee wielen. De benen draaiden soepel, het landschap was een schilderij in beweging, en de kilometers gleden onder ons door. Onderweg werden ons diverse onbekende koffie adresjes in de bossen aangeboden door Hans, maar we reden er gewoon keihard voorbij. Koffie? Ach we nemen de volgende wel …
Maar dag twee? Dat was waar de tocht zijn ware karakter toonde. Een fenomenaal decor van slingerende paadjes en korte, venijnige klimmetjes die het melkzuur met elke trap uit de spieren persten. Een rit die even prachtig als genadeloos was. De tussenstop bij Café De Proloog voelde als een oase in de woestijn.
Even ademhalen, even genieten – maar daarna kwam de finale, en die was meedogenloos. Waar het leek alsof de rest alleen maar harder ging (had ik wel brandstof genoeg?) werd mijn trouwe tweewieler zwaarder en zwaarder. Het voelde als een onzichtbaar vals plat waar ik omhoog reed en de fietsmaatjes omlaag, harder en harder. Was ik aan het hallucineren? Een gescheurde buitenband, provisorisch dichtgehouden met duct tape leek een échte showstopper. Ik kon de rode vlag van de laatste kilometer ruiken, maar ging ik de finish wel halen?
Daar, op het randje van opgeven en de trein pakken, gebeurde het mooiste van deze tocht: kameraadschap in zijn puurste vorm. Drie krachtpatsers sleepten me erdoorheen, trokken me mee langs de kortste weg naar de ultieme beloning: zeldzaam lekkere bitterballen en een glas dat we met een daverende proost hieven op een tocht die we nooit zullen vergeten.
En de organisatie? Chapeau. Alles klopte. Van de verrassend mooie route tot de perfect geplande en ook spontane stops inclusief de geheime koffietentjes midden in het bos, van het samen trotseren van tegenslag tot het delen van pure euforie. Grind, modder, asfalt, keien, kuilen, bospaden, singletracks, dubbele tracks – deze tocht had álles.
Het was zwaar. Het was prachtig, het was magnifiek. Het was 100% genieten. Een rit om nooit te vergeten.
Een diepe buiging voor de man die dit allemaal voor ons regelt, organiseert, coacht en altijd lachend leidt en begeleidt en op de zwaarste stukken het voortouw neemt: Hans, het hele weekend heeft al mijn verwachtingen overtroffen, het was meer dan perfect geregeld. Merci.