Hans reed vorig jaar met Jim ‘The Ride’ en haalde dit jaar fietsvriend Paul over om mee te doen. Dit jaar ging The Ride vanaf de Mont Ventoux naar de Cauberg in acht prachtige etappes, ruim 1.300 km en 17.000 hm. Om de uitdaging nog wat meer cachet te geven, besloten zij om ook maar van Weesp naar de Ventoux te fietsen.
Deel 1 van de reis, van Weesp naar de Ventoux, ging met het supportteam T&R. Tjebbe en Ria namen de bagage mee en vingen de fietsers aan het eind van de dag op. Lees hieronder het verslag van ons lang(st)eafstandsduo.
Weesp-Ventoux 22-28 mei
Dag een; Weesp – Houthalen, België (199 km – 382 hm)
De eerste etappe kan in één woord worden beschreven: tegenwind. Vanaf de eerste tot de laatste meter blies windkracht 4 tegen ons in. Dat gaat een beetje vervelen na verloop van tijd, maar ‘wat moet dat moet’ …
Ondanks dreigende luchten kwamen we grotendeels droog over. In België fietsten we over een mooie Ravel naar Houthalen. Onderweg ook nog wat gravelstroken en ons vastgereden op een militair oefenterrein. Verder geen bijzonderheden, grotendeels bekend terrein.
Dag twee; Houthalen – Bouillon (171 km – 2.280 hm)
De tweede etappe stond in het teken van wegopbrekingen en verdwalen. Geen omleidingsroutes aangegeven en om niet langs de snelweg te hoeven, veel slingeren. Dus weer meer kilometers dan gepland en ook meer hoogtemeters. Ging niet snel … Maar na 171 km en 2.280 hm op de afgesproken plek bij het supportteam. In de ochtend nog steeds veel wind, in de middag twee buien. Maar niets ernstigs. Geen eetgelegenheden onderweg, maar wel hele mooie stukken Waalse Ardennen! Bouillon is een heel charmant stadje met een eigen karakter. Morgen Frankrijk in, de grens ligt tien kilometer verderop.
Dag drie; Bouillon – Saint Dizier (167 km – 1.815 hm)
Meteen vanuit Bouillon een pittige klim het dal uit en daarna oeverloos door het glooiende Noord-Franse landschap. Heel afwisselend, compleet anders dan je zou verwachten. Ook veel door het bos en bijzonder weinig verkeer, maar helaas ook weinig restaurants in het extreem dunbevolkte landschap.
Dag vier; Saint Dizier – Beaune (225 km – 1.717 hm)
Vandaag, nog mooier en afwisselender wat betreft het landschap. De eerste 40 km over een Ravel, waar de oude stationnetjes en de goederenloodsen nog aanwezig waren. Daarna, stille wegen met veel heuveltjes, bossen en kleine dorpjes. Een stukje door Dijon (van de mosterd) en vanaf Dijon tot Beaune dwars door de wijnvelden en dorpjes van de Bourgogne. Wel een lange rit, maar door de variatie zeker niet saai. Qua weer een goede start en vanaf 11.00 uur een zonnetje. Onderweg nét langs een regenfront gefietst en alleen het staartje meegekregen.
Dag vijf; Beaune – Verrières-en-Forez (219 km – 1.834 hm)
Een koude ochtend met veel mist, maar na een paar uur toch lekker zonnig weer. Een heel lang stuk over een Ravel en door de langste fietstunnel van Frankrijk. Donker, nat, koud (11 graden) en vol met vleermuizen (https://www.bourgondie-toerisme.com/sit/le-tunnel-du-bois-clair-4). Een bijzondere ervaring! Mooie omgeving, afwisselend en toch weer anders dan de andere streken waar we doorheen kwamen. De laatste 50 km waren de weersomstandigheden slecht. Veel regen en gewoon koud. Het was een lange dag zonder mogelijkheid tot lunch omdat alle restaurants waren volgeboekt met moederdag vierende families.
Dag zes; Verrières-en-Forez – Valence (161 km – 1.505 hm)
Het plan voor vandaag is een beetje aangepast op de weersverwachting en het algemene schema. Het oorspronkelijke plan was om vandaag tot Chantemerle lès Grignan te fietsen. Het wordt overnachten in Valence (160 km) en morgen de laatste etappe van zo’n 110 km.
De laatste loodjes tot de Ventoux …
Vandaag zijn we twee keer letterlijk weggeregend. Daardoor geen Garmin (werkt niet als het regent) en dus maar de zon als navigatie gebruikt. Maar dat ging ook niet door de mist. Toch al met al 160 km gefietst en uiteindelijk Valence bereikt. Met 50 km meer hadden we de oorspronkelijke route afgelegd. Koud, nat, maar nog steeds vrolijk! Wel een heel mooie route met een hele lange klim (niet leuk) en ook heel veel mooie afdalingen door het bos etc. Vanavond gescheiden van het supportteam dat wel in Grignan verblijft. Dus van de gelegenheid gebruik gemaakt en stiekem een echt biertje gedronken.
Dag zeven; Valence – Entrechaux (115 km – 1.155 hm)
We zijn er! Deel 1 van de reis zit erop, we staan aan de voet van de Ventoux! Morgen met Tjebbe de Mont Ventoux op en daarna voorbereiden op The Ride.
Dag acht; beklimming van de De Mont Ventoux vanaf Sault (108 km – 2.219 hm)
Vandaag zijn de rollen omgekeerd: Hans en Paul zijn het supportteam van Tjebbe en coachen hem de berg op. Het verslag van dit avontuur staat hier: https://www.tfcweesp.nl/2024/tjebbe-naar-boven/
Ventoux-Valkenburg 2-9 juni The Ride
Dag een; Bédoin – Veynes (147 km – 2.962 hm)
Het was vannacht bitter koud. Nu ontbijten! Maar eerst … in de rij staan.
Zwaar en lang. Normaal draaien we onze hand niet om voor een rit van 150 km. Vandaag was het, met na 15 km direct de beklimming van de Ventoux, een ander verhaal. De klim vanuit Malaucène heeft een ongelijkmatige hellingsgraad waardoor het lastig is een goed ritme te vinden. Uiteindelijk bereikten we de top en daarna ging het beter. De benen werden zwaar tijdens de tweede en derde beklimming van de dag, waarbij vooral de derde een vreselijk ding bleek te zijn, met heel steile stukken. Wel mooi slingerend zodat we zagen waar we waren geweest en helaas ook waar we nog naar toe moesten. Moe en voldaan bereikten we het eindpunt voor vandaag en moesten vervolgens de rijen voor de douche en het avondeten trotseren. Maar de weg terug naar Weesp is begonnen!
Dag twee; Veynes – Lépin le Lac (164 km – 2.927 hm)
Een dramatisch zware dag. Vreselijke klimmen van 15 km, 10 km en 8 km met stukken van 12% en meer. En als toetje de laatste 40 km regen en extreme kou. Maar we hebben doorgezet!
Dag drie; Lépin le Lac – Annecy (146 km – 3.299 hm)
Vandaag de Koninginnenrit met vier zware beklimmingen en de meeste hoogtemeters op één dag. De eerste beklimming kon overal zijn, niets te zien door de mist en na de afdaling aan de andere kant reden we zowaar het mooie weer tegemoet. Zonnig en warm. Een hele afwisselende rit wat betreft omgeving, beklimmingen en warmtemanagement. Veel drinken! Vooral de afdaling van de Forclaz naar het meer van Annecy was erg mooi! De beklimming van de Forclaz werd door veel deelnemers overgeslagen. Een wijs besluit want het is een rotklim! Maar de beloning is groot!
Dag vier; Annecy – Ornans (214 km – 2.721 hm)
Lange rit, 214 km met toch nog 2.721 hm. Een veldslag in het peloton, maar de dappere strijders weten niet van ophouden. Op de helft! Ornans is een heel leuk stadje, de camping ligt helaas een stuk buiten de stad ?.
Dag vijf; Ornans – Xonrupt Longemer (187 km – 3.227 hm)
Een zware etappe met vier ‘echte’ beklimmingen in de Vogezen en tientallen kleine, korte en middellange heuveltjes tussendoor. In totaal 187 km en weer 3.227 hm. Veel uitvallers, toch gaan wij onverstoorbaar door. De vermoeidheid laat zich wel een beetje voelen door alle klimmetjes en het continue aan moeten zetten. Het laatste uur fietsen in de stromende regen was ook geen pretje. Met nog drie dagen te gaan komt Valkenburg dichterbij en het zonnige humeur blijft.
Dag zes; Xonrupt Longemer – Corny sur Moselle (163 km – 1.297 hm)
Niets schokkends. Glooiend landschap, kleine dorpjes en weinig echt bezienswaardig. Klimmetje hier en daar, maar nooit lastig. Wel saai om tientallen kilometers door continue hetzelfde landschap te rijden. Korte overgangsrit; morgen de Ardennen in en de dag daarna Valkenburg.
Dag zeven; Corny sur Moselle – La Roche en Ardenne (179 km – 2.194 hm)
Als je een saaie fietstocht wilt meemaken, is dit de ideale rit om je compleet hersendood te voelen. Troosteloze dorpjes waar alles gesloten is (op zaterdag nota bene) en geen spektakel qua klimmetjes of iets dergelijks. In één woord SAAI! Het spektakel is misschien de afstand, maar die viel ook wel mee. La Roche is wel een heel mooi stadje met heuvels en veel horeca. En uiteraard de geboorte- en woonplaats van Philippe Gilbert!
Dag acht; La Roche en Ardenne – Valkenburg (138 km – 1.865 hm)
Weinig schokkends deze rit die vooral in het teken staat van een ‘geplande aankomst’ en een ceremonie voor familie.
We zijn er! Valkenburg … The Ride zit erop. Heel blij dat we er zijn, vooral ook voor een fatsoenlijk bed en een eigen badkamer en toilet. En … geen rijen. Heerlijk!
We hebben elkaar goed leren kennen, ruim twee weken continue op elkaars lip zitten (in een hotel, tent, b&b en vooral op de fiets) schept een band! Het was een heel mooi avontuur!
De terugreis van Valkenburg naar Weesp legden we met de trein af. Het weer was zo slecht, dat de laatste rit het unieke van de ervaring wellicht had bedorven.
En met de kilometers (2.707) en hoogtemeters (33.202) van de afgelopen weken maakt het niet echt meer uit.